روزنامه "اصفهان زیبا" با آقای دکتر رضا نصر اصفهانی رییس دانشگاه هنر اصفهان، مصاحبه ای اختصاصی انجام داد و پیرامون حوزه های مختلف دانشگاه، اعم از آموزشی، دانشجویی و... سوالاتی مطرح گردید که پاسخ های رییس دانشگاه و مشروح مصاحبه انعکاس یافته آن در روزنامه مذکور جهت اطلاع دانشگاهیان محترم در ادامه می آید:

حیاط قدیمی‌و چشم‌نواز دانشگاه با آن کاج‌های سوزنی برگی که به آسمان قد کشیده‌اند، خلوت‌تر از همیشه است. سرمای ملایم آبان‌ماه بر درهای چوبی و هلالی و دیــوارهــای کاهگلی نــشســتــه. گویی پاییز «کرونایی» بر ساختمان چهارصد ساله دانشگاه هنر اصفهان نیز سایه انداخته و خبری از برگزاری کلاس‌های حضوری و شور و شوق دانشجویان در آن نیست؛ ساختمان قدیمی ‌که یادگاری از عهد صفوی و متعلق به «مارتا پیترز» است و حالا به مکانی برای آموزش رشته‌های مختلف هنری بدل شده. قرار گفت‌وگو با دکتر رضا نصر اصفهانی، رئیس دانشگاه هنر اصفهان نیز در اتاق ریاست همین ساختمان گذاشته شده است؛ سالنی بزرگ و زیبا که سقف و دیوار آن مزین به نقش و نگارهایی باقی مانده از دوران شاه عباس و تلفیقی از المان‌های اسلامی‌و ارمنی است.
 بشقاب‌های پذیرایی خوش و آب‌رنگ که روی میز نقش‌نمایی می‌کنند، همگی ساخته دست دانشجویان خود دانشگاه است و هنر آن‌ها را به رخ مهمان‌های این مرکز می‌کشاند. دکتر نصر، اما در خلال گفت‌وگوی یک‌ساعته‌اش با «اصفهان زیبا» از مهجور بودن دانشگاه هنر و استفاده‌نکردن از تمامی‌ظرفیت‌های دانشگاه و دانشجویان به دلیل کمبود فضای فیزیکی و بی‌توجهی مسئولان به این موضوع می‌گوید: «دانشگاه هنر اصفهان، یکی از کم بــرخــوردارتــرین دانشگاه‌های دولتی ایران به لحاظ فضای کالبدی است.» آنچه در ادامه می‌خوانید ماحصل گفت‌وگو با رئیس دانشگاه هنر اصفهان است که از ظرفیت‌ها و مشکلات این دانشگاه می‌گوید.
چه تعداد دانشجو در دانشگاه هنر تحصیل می‌کنند؟
دانشگاه هنر دارای پنج دانشکده است و حدود سه هزار دانشجو نیز در آن مشغول تحصیل هستند. هر سال، تقریبا 900 دانشجو به این دانشگاه ورود پیدا می‌کنند.

 یکی از انتقادهایی که از سال‌های گذشته متوجه این دانشگاه بوده، وضعیت نامناسب خوابگاه آن است. چه تعداد از دانشجویان دانشگاه هنر نیاز به خوابگاه دارند و آیا در سال‌های اخیر، وضعیت خوابگاه نسبت به گذشته بهتر شده است؟
نزدیک 700 نفر از دانشجویان به خوابگاه نیاز دارند؛ متأسفانه دانشگاه هنر خوابگاه ندارد. البته در سال‌های گذشــتــه، دانــشــگاه خــوابــگاه‌های استیجاری داشت؛ اما از سال گذشته آن‌ها نیز دیگر دایر نیستند.
چرا؟
خوابگاه استیجاری استانداردهای لازم را ندارد؛ مثلا واحدهای آپارتمانی مسکونی است که نهایتا برای زندگی پنج نفر در آن طراحی و ساخته شده است؛ در حالی‌که پیمانکاران، تعداد زیادی دانشجو را در این خوابگاه‌های کوچک جای می‌دهند و ما نیز در گذشته مجبور بودیم به این موضوع تن بدهیم؛ چون بودجه‌ای برای خــوابــگاه اخـتــصـاص داده نـشـده است؛ البته این مسئله در دفترچه انتخاب‌رشته عنوان شده است. نبود خوابگاه دو مشکل ایجاد می‌کند: اول اینکه، دانشجویان بااستعداد و درس‌خوان به خاطر این موضوع، دانشگاه هنر را انتخاب نمی‌کنند و دوم اینکه، آن دسته از دانشجویانی هم که برای ادامه تحصیل به اصفهان می‌آیند با نبود خوابگاه مواجه می‌شوند، دانشگاه هم به ناچار در سال‌های گذشته از بودجه‌های دیگر خود می‌زد و آن‌ها را صرف خوابگاه می‌کرد. برای رفع این مشکل، بارها از مسئولان شهر خواسته‌ایم که فکری بکنند و فضایی را به این منظور اختصاص دهند؛ چراکه دانشگاه هنر اصفهان، سه سال است که توانسته رتبه اول علمی‌دانشگاه هنر را به خود اختصاص دهد؛ همچنین درحال حاضر، بیش از 120 عضو هیئت‌علمی‌ در دانشگاه حضور دارند که تعداد زیادی از آن‌ها در رتبه دانشیاری قرار دارند.
با این اوصاف تعداد دانشجویان غیر بومی ‌که در دانشگاه هنر تحصیل می‌کنند، چشمگیر است. درست است؟
بله، تعداد زیادی غیربومی ‌هستند و نیاز به خوابگاه دارند. اکنون 24 ساختمان به صورت پراکنده در شهر درحال فعالیت هستند.
با توجه به وضعیت این روزها و شیوع کووید 19، کلاس‌های دانشگاه هنر به چه صورت برگزار می‌شوند؟ آیا کلاس حضوری نیز اکنون تشکیل می‌شود؟
تمامی ‌کلاس‌‌ها در حال حاضر به صورت آنلاین برگزار می‌شوند؛ چرا که به محض اعلام پروتکل‌های بــهــــداشـــتــی بــه دلــیــل وجـــود محدودیت‌های فیزیکی، امکان برگزاری کلاس‌های حضوری وجود نداشت. این شرایط، حتی اگر اصفهان تغییر وضعیت بدهد و در وضعیت زرد قرار بگیرد، همچنان ادامه خواهد داشت. کارگاه‌هایی که امکان برگزاری آن‌ها به صورت آنلاین وجود داشت هم برگزار شدند؛ اما کارگاه‌های دیگر (که دانشجویان نیاز به ابزار و وسایل خاص داشتند) فعلا برگزار نشده و قرار است در زمان مناسب، دایر شوند.
از قدیم دیدگاه برخی خانواده‌ها این‌گونه بوده است که هنر را می‌توان در کنار سایر رشته‌های تحصیلی ادامه داد و برای همین هم نیازی به تحصیلات آکادمیک ندارد. در سال‌های اخیر، چقدر این دیدگاه تغییر یافته است و محصلان از تحصیل در دانشگاه‌های هنر استقبال می‌کنند؟
بررسی‌ها نشان می‌دهد دیدگاه برخی خانواده‌ها هنوز همین رویکرد سنتی است و تغییر نگاهی که باید در این حوزه رخ بدهد، هنوز اتفاق نیفتاده است. هنوز خانواده‌ها مشتاق هستند که زنگ هنر تعطیل و به جای آن ریاضی یا دروس دیگری تدریس شود؛ ولی پیش‌بینی من این است که دهه آینده، دهه تمایل و رغبت خانواده‌ها بــه رشــتــه‌هــای هـنــری و تحصیل فرزندانشان در این رشته‌ها است؛ چون بسیاری از رشته‌های تجربی دیگر اشباع شده‌اند و در حوزه فنی و مهندسی نیز اتفاق خاصی نیفتاده؛ درحالی‌که رشته‌های هنری ظرفیت اشتغال‌زایی بالقوه بالایی دارند و دانشجویان با توجه به توانمندی‌ها و استعدادهایشان رشته‌های هنری را انــتــخــاب مــی‌کنـــنــد. در حال حاضر جو روانی کاذبی بر دیدگاه خانواده‌ها غالب است؛ اما با توجه به اشتغال‌زایی رشته‌های هنری در سال‌های آتی قطعا این نگاه‌ها تغییر می‌کند و ما نیز باید خودمان را برای این دگرگونی و استقبال بیشتر دانشجویان از رشته‌های هنری آماده کنیم.
به بازار کار رشته‌های هنری اشاره کــردیـــد. چــنـــد درصــد از دانــش‌آمــوختــگان دانــشــگاه هنر می‌توانند به راحتی وارد بازار کار شوند یا کارآفرینی کنند؟
آمار دقــیــقی درایــن‌بــاره نــداریــم. فــضـــای اشتغال هنر، استاندارد نیست و هر فردی به راحتی می‌تواند به آن ورود کند؛ این درحالی است که در برخی مشاغل، فقط دانش‌آموختگان رشته‌های مرتبط با آن می‌توانند وارد شوند و افراد غیرمتخصص، اجازه چنین کاری را ندارند. این فضا به لحاظ قانونی در کشور ایجاد نشده است و به نظر می‌رسد این اتفاق باید بیفتد و کسی که می‌خواهد کارگاهی راه‌اندازی کند، دارای تحصیلات آکادمیک باشد. حمایت قانونی، عنصری است که به اشتغال‌زایی و ورود دانش آموختگان رشته‌های هنری به بازار کار کمک فراوانی می‌کند؛ بنابراین می‌توان صبر کرد تا جامعه به بلوغی برسد که برای پیشبرد اهداف خود از افراد متخصص بهره ببرد یا با استفاده از ابزار قانون این راه را کوتاه‌تر کرد. این مسئله امروز کشور است. درواقع ما به قوانین و مقرراتی نیاز داریم که از دخالت افراد غیرمتخصص در امور تخصصی جلوگیری کند؛ همان‌طور که مجلس در سال 1328 قانونی را مصوب کرد که به واسطه آن دخالت افراد غیرمتخصص در امور پزشکی ممنوع شد. این موضوع باعث گسترش فضای اشتغال برای دانشجویان رشته پزشکی شد؛ در حالی‌که چنین قانونی در خیلی از رشته‌های دیگر وجود ندارد. اگر این حمایت قانونی انجام شود، دانش آموختگان خیلی راحت‌تر و سریع‌تر می‌توانند به بازار کار وارد شوند. به هرحال، ما هنوز نتوانسته‌ایم آمار دقیق افرادی را که پس از تحصیلات دانشگاهی وارد بازار کار می‌شوند، رصد کنیم؛ ولی فکر می‌کنم درصد اشتغال آن‌ها می‌تواند خیلی بیشتر از دانشجویان دیگر باشد.
افرادی که در رشته‌های مختلف از دانشگاه هنر فارغ‌التحصیل می‌شوند، نسبت به هنرمندانی که به صورت تجربی کار می‌کنند، چقدر تخصص و تبحر دارند؟ آیا تنها تحصیلات آکادمیک باعث افزایش توانمندی‌ها و هنرهای آن‌ها می‌شود؟
دانشکده‌های مختلف دانشگاه هنر سعی می‌کنند، دانشجویان را طوری تعلیم دهند که هنر و توانمندی آن‌ها پس از فارغ‌التحصیلی به‌صورت کاربردی به کار آید؛ ولی از آنجا که دانش آموختگان تا پیش از این در بازار فعالیت نکرده‌اند و همچون افرادی که به‌صورت تجربی کار می‌کنند، قدرت خرید و فروش ندارند، ممکن است نتوانند مثل آن‌ها هنر و توانمندی‌شان را عرضه کنند؛ درحالی‌که ممکن است هنرمند تجربی نتواند کارش را به خوبی دانش آموختگان ارائه دهد، ولی چون در بازار کار کرده است، قدرت خرید و فروش بالایی داشته باشد.
این مسئله باعث شده که با تعامل و همکاری مرکز رشددانشگاه هنر اقداماتی برای آشنایی دانشجویان با نحوه کارآفرینی انجام دهیم تا به واسطه این آموزش‌ها بتوانند مشکلشان را حل کنند و هنر آن‌ها به صورت کاربردی درآید. قطعا در این راه پر پیچ و خم، حمایت‌های قانونی و نظام کارآموزی که بعد از تحصیلات دانشگاهی باید اتفاق بیفتد، می‌تواند بسیار موثر و راه‌گشا باشد. لازم است توضیح دهم که مرکز رشد از سال 93 در اصفهان راه‌اندازی شد؛ مرکزی که آن را مجموعه‌ای از شرکت‌ها تشکیل می‌دهند که صنعت یا تکنولوژی آن‌ها هنر است و اصطلاحا به آن «هنر بنیان» می‌گویند.
این مرکز، تنها مرکز رشد در کشور است که با همکاری شهرک علمی‌و تحقیقاتی اصفهان درحال حاضر به طور صد درصدی در مباحث هنری کار می‌کند. در این مرکز به افراد صاحب ایده در مدت زمان کوتاهی خدمات رایگان و فضایی اختصاص داده می‌شود تا بتوانند ایده خود را عملیاتی کنند. متأسفانه به دلیل اینکه دانشگاه هنر با کمبود فضای فیزیکی مواجه است، امکان گسترش آن را ندارد؛ درحالی‌که متقاضیان زیادی در این حوزه وجود دارند. چندین بار از مسئولان شهری و استانی نیز خواسته‌ایم تا فضای فیزیکی برای این منظور در اختیار دانشجویان قرار دهند که تا کنون محقق نشده است. واردشدن به فضای کسب و کار جسارت می‌خواهد. مرکز رشد سعی می‌کند جسارت دانشجویان را تقویت کند؛ افرادی که دارای ایده‌های ناب و زیبا هستند. اگر این فضا گسترش پیدا کند، قطعا اشتغال‌زایی و کارآفرینی به همراه خواهد داشت.
حلقه مفقوده رشته‌های هنری، همواره بی‌توجهی به آموزش‌های نوین و نیاز روز بوده است. دانشگاه هنر چقدر سعی کرده است این نوع آموزش‌ها را که اتفاقا برخی از آن‌ها مانند انیمیشن، مولتی مدیا و... دارای بازار کار بسیار خوبی هستند، در آموزش‌های خود جای دهد و به آن‌ها توجه کند؟
در طرح راهبردی آموزش دانشگاه به چنین رشته‌هایی توجه شده است؛ حــتــی در سال 1396 در دانشکده هنرهای تجسمی ‌نیز به این منظور پیش‌بینی‌هایی انجام شده است تا آموزش‌ها به سمت و سوی نوین حرکت کنند. رشته‌هایی مانند مولتی‌مدیا و حتی هنر درمانی نیز در این زمینه در نظر گرفته شد؛ اما تاکنون اجرایی نشده است.
چرا؟
دلایل مختلفی در این باره وجود دارد؛ برای مثال، فضای محدود فیزیکی که اجازه راه‌اندازی برخی رشته‌ها مثل مولتی مدیا را نمی‌دهد. شاید بتوان گفت که دانشگاه هنر اصفهان، فقیرترین دانشگاه ایران به لحاظ فضای کالبدی است؛ درحالی‌که در تبریز مسئولان، کارخانه چرمی ‌در مرکز شهر را به دانشگاه هنر اختصاص دادند. یا در یزد، دانشکده هنر در بافت تاریخی قرار گرفته است. این درحالی است که در اصفهان، چنین اتفاق‌هایی رخ نداده است. با این وجود، توانستیم رشته تصویرسازی را راه‌اندازی کنیم؛ همچنین گروه عکاسی و گرافیک نیز به شدت به سمت و سوی آموزش‌های نوین حرکت کرده و برای مثال، اکنون روی طراحی رایانه کار می‌کند. گروه معماری دارای 17 عضو هیئت علمی‌است؛ اما سالانه کمتر از ظرفیت استاندارد ورودی دارد؛ در حالی‌که در دانشگاه‌های دیگر اگر گروهی این تعداد هیئت علمی ‌داشته باشد، بیش از 200 دانشجو وارد این رشته می‌شوند. ما به خاطر ظرفیت محدود فیزیکی امکان پذیرش بیشتر دانشجو را نداریم.
در زمینه تدریس آموزش‌های نوین با کمبود نیروی انسانی مواجه نیستید و آیا نیروهای متخصص در این زمینه در اصفهان حضور دارند؟
از بابت نیرو مشکلی نداریم.
آیا دانشگاه هنر اصفهان با سایر دانشگاه‌ها در کشورهای دیگر همکاری یا تبادل تجربه دارد؟
بله، چندین تفاهم‌نامه جدی از کشورهایی نظیر آلمان و فرانسه با دانشکده هنرهای تجسمی ‌و صنایع‌دستی و معماری و شهر سازی منعقد شده است. دانشگاه هرات افغانستان نیز به تازگی درخواست تعلیم چند دانشجو را ارائه کرده است. علاوه بر این، گروه‌های معماری و مرمت و باستان‌شناسی و شهرسازی نیز همکاری‌های علمی ‌گسترده و پروژه‌های مشترکی با خارج از کشور دارند.
چه رشته‌هایی در دانشگاه هنر بیشترین تقاضا را در بین دانشجویان دارند؟
معماری، مرمت، طراحی صنعتی، نقاشی و گردشگری.
برخی هنرمندان می‌گویند که تعدادی از رشته‌های هنری در حال زوال هستند. آیا در دانشگاه هنر نیز ممکن است رشته‌ای به دلیل استقبال‌نشدن و... حذف شود؟
می‌تواند این اتفاق بیفتد؛ مثلا رشته فرش در ظرفیت کامل متقاضی ندارد؛ ولی تا به الان هیچ رشته‌ای به طور کامل از دانشگاه حذف نشده است.
برای تدریس، از هنرمندان تجربی که تحصیلات آکادمیک ندارند نیز استفاده می‌شود؟
بله، چند نفر از اعضای هیئت علمی ‌که به آن‌ها خبرگان بدون مدرک گفته می‌شود،‌ اتفاقا از همین افراد هستند. مهم نیست که آن‌ها چه تحصیلاتی دارند، بلکه صرف اینکه در یک رشته تخصصی هنر به تأیید وزارتخانه درآمده باشند، از توانمندی آن‌ها استفاده می‌کنیم.